Orada biri var mı? Gece gökyüzünün derinliklerine bakan herkes, hayatında en az bir kez kendine bu soruyu sormuştur. Ve eğer evrenin büyüklüğünü düşündüyse, cevabı olumlu da olabilir; başka yaşamlar olmalı, değil mi? Ancak bu en temel soruya hâlâ kesin bir yanıt bulunmuş değil.
Yine de bazı insanlar bu belirsizlikten ikna olmuyor. Onlar için uzaylı yaşam sadece var değil, aynı zamanda uzun süredir Dünya’yı ziyaret ediyor. Üstelik bu topluluk artık yalnızca marjinal bir grup değil. Son birkaç on yılda, uzaylıların dünyayı ziyaret ettiğine inanan insan sayısı giderek artıyor.
Örneğin, ABD’de tanımlanamayan uçan cisim (UFO) gözlemlerinin uzaylı yaşam kanıtı olduğuna inananların oranı 1996’da %20 iken, 2022’de %34’e yükseldi. Benzer şekilde, Mart 2025’te yapılan bir YouGov anketi, İngiltere’deki insanların %32’sinin akıllı yaşamın dünyayı ziyaret ettiğine inandığını ortaya koydu.
Ufoluk ve UFO gözlemleri birçok insan için ciddi bir konu olarak görülüyor, ancak bu duygu bilim ve akademi dünyasıyla pek uyumlu değil; çünkü bilim insanları nadiren konuyu ciddiye aldı. Bunun temel nedeni, evrende uzaylıların var olduğuna dair hiçbir kanıtımızın olmaması, hele ki onların bizi ziyaret ettiğine dair kanıt bulunmaması. Eğer uzayda yaşam olabileceğini bile tartışamıyorsak, bazı çiftçileri ziyaret etmiş akıllı yaşam olduğuna nasıl inanabiliriz?
Bilim insanları gerçekte ne yapıyor?
Elbette bazı bilim insanları dünya dışı yaşam arayışında, ancak bunu uzak gezegenlerden gelen sinyalleri araştırarak yapıyorlar. Diğer akademisyenler ise uzaylıların var olma olasılığı hakkında felsefi tartışmalar yürütüyor; bazı politika odaklı uzmanlar ise olası bir ilk temas durumunda izlenecek protokolleri öneriyor.
Biyologlar, farklı koşullara sahip gezegenlerde (örneğin daha az veya fazla yerçekimi) uzaylı türlerin evrimini de inceliyor. Bu organizmalar bizinkine benzer şekilde mi evrimleşir, yoksa tamamen farklı mı görünür? (İpucu: Çoğu bilim insanı ikinci seçeneği öngörüyor, bu da çok insanımsı “uzaylı” gözlemlerini daha az olası kılıyor.)
Ufologluk sadece masum bir merak değil
Ufologların uzaylı yaşam arayışının zararsız olduğunu düşünmek yanıltıcı.
King’s College London’dan Etik Felsefesi Araştırma Görevlisi Tony Milligan, uzaylı ve ziyaret iddialarıyla ilgili akademik ilgiyi şu şekilde özetliyor: “Ziyaret iddialarını çürütmekle yetinip, araştırmaya dahil olmamak.” Milligan’a göre bu tür araştırmalar “sunulan kanıtların son derece düşük kalitesi ve zayıf argüman yapısı” nedeniyle pek bir şey kazandırmıyor.
Komplo, güvensizlik ve politik etkiler
Ancak bu durum, bilim dünyasının ilgisizliğini akademik kibir ya da kasıtlı örtbas olarak görenler için tatmin edici değil. UFO ve tanımlanamayan anomali (UAP) ziyaretlerine dair inanç arttıkça, kamuoyunda yolsuz kurumların gerçeği gizlediği şeklinde komplo inançları da yükseliyor.
UAP gözlemleri konusunda “şeffaflık” talebi, politikacıların da tepki vermesine yol açtı. Pentagon’un yakın dönemde yaptığı açıklamalar bunun örneği. Bu süreç, Amerikan siyaseti içinde her iki tarafın da ilgisini çekti.
Milligan’a göre durum eğlenceli değil, problemli.
“Politika, hükümet örtbasları ve bilim insanlarının gizli işbirliği hakkındaki komplo teorilerine dayanırsa, siyasi süreç bozulur. İnsanlar, ufologların uzaylı yaşamını zararsız aradığını düşünür. Bu tamamen doğru değil. Şu anki güçlü şekilde politize edilmiş ufoluk, aynı zamanda bilim topluluğunda ve hükümet içinde komplo ortakları arıyor; gerçeği gizlemekle suçlanan kişiler.”
Ufoluk tarihi ve toplumsal etkisi
IFLscience‘da yer alan habere göre: 1950’lerde UFO inancının artışı, Soğuk Savaş ve nükleer savaş tehdidinin olduğu döneme denk geliyor. O dönemde uzaylı ziyaretçileri hem kurtarıcı hem de tehdit olarak görülüyordu. Milligan, günümüzde popülizmin ve “halkın elitler tarafından kandırıldığı” inancının, ufoluğun yükselişinin ana nedeni olduğunu belirtiyor.
Ufologlar ayrıca tarih ve yerli kültürlerin hikayelerini modern uzaylı ziyaretleri fikrine uyacak şekilde yeniden yazıyor; bu, geçmişi anlamamızı bozuyor ve ince bir şekilde ırkçı bir yön taşıyor.
Resmi araştırmalar ve akademik ilgisizlik
1947’deki Mount Rainier UFO gözlemleri sonrası, ABD’de çeşitli resmi araştırmalar başladı: Project Sign (1948-1949), Project Grudge (1949), ve Project Blue Book (1952-1969). Tüm bu araştırmalar, yüzlerce olayı inceledi ama uzaylı kanıtı bulamadı. Diğer ülkeler (Fransa, İsveç) ise ufologlarla daha işbirlikçi çalıştı, ancak ABD, İngiltere ve Sovyetler gizli yürüttü. Bu gizlilik ve akademik ilgisizlik, günümüzdeki güvensizlikleri besledi.
Ufoluk ve internet çağı
Günümüzde sosyal ve dijital medya, ufoluğa yeni enerji kazandırdı ancak ciddiyetle UFO gözlemleri yapan ufologları da hayal kırıklığına uğratıyor. Sahte içerik, derin sahte videolar ve dezenformasyonun yayılması, popüler ufoluğu hem güçlendirdi hem de politik olarak manipülatif hale getirdi.
Milligan, bilim insanlarının sadece çürütme yoluyla çözüm bulamayacağını vurguluyor:
“Bilim topluluğu bunu çözemez, politik sorunları çözmez. Ama daha iyi bir yanıt vermeleri gerekir. On yıllardır çürütmek yeterliydi. Artık paradigm çöktü ve başka bir yaklaşım lazım.”
diyekonustu.com
