Hem tokalı, hem tepeli hem de vulturine türleriyle dikkat çeken bu kuşlar, bilimsel deneylerde dinozor benzeri hareket özellikleri sergiledikleri için model canlı olarak tercih ediliyor.
Çalışmada iki marunaya, farklı tutarlılıklarda hazırlanmış çamurlu zeminler üzerinde koşturtuldu. Fotogrametri tekniğiyle izlerden oluşan yollar dijital olarak kaydedildi. Ardından, tarihsel dinozor iz yöntemlerinde kullanılan hız hesapları uygulandı.
Sonuçlar şaşırtıcı: Gerçek koşu hızlarına kıyasla hesaplanan hızlar çok daha yüksekti. Üstelik kuşların ayak izi arası mesafe aynı kalırken hızları büyük ölçüde değişebiliyordu. Bu da ‘uzun adım = hızlı koşu’ formülünün güvenilir olmadığını gösteriyor .
Daha önce benzer bir çalışma, marunaları koşu bandında koşturarak yapılmış, orada kıyaslama kabul edilebilir sonuçlar vermişti. Ancak araştırmacılar bunun “dinazorların kuru, sert zeminde değil, yumuşak çamurlu zeminlerde iz bırakmaları” gerçeğini yansıtmadığına dikkat çekiyor .
Nihayetinde, çamurlu zeminde koştuğu sırada marunanın gerçek hızı (örneğin saatte 1 km) hesap yöntemleriyle yaklaşık 4,7 km/s olarak tahmin edilebiliyor. Benzer şekilde, büyük otçul bir dinozorun saatte 4 km hızı bile sistemle yanlışlıkla 19 km/s (11,8 mph) olarak hesaplanabilir. Bu da bir T. rex’in bile belki şu ana kadar düşünülenden daha yavaş yürümüş veya koşmuş olabileceğini işaret ediyor .
Son olarak araştırmacılar, iz ve hız ilişkisine dayanarak dinozor davranışlarını modellemek için daha dikkatli yaklaşmamız gerektiğini; hız hesaplamalarını somut sayılardan ziyade “genel eğilimler” çerçevesinde sunmamızın daha doğru olacağını vurguluyorlar .
Çalışma, Biology Letters dergisinde yayımlandı.
diyekonustu.com, iflscience
