İşin en acı tarafından başlayayım: Kadın emeğiyle büyüyen bir iş, kadın emeğini hiçe sayarak batıyor.
Hem de bir kadın patron eliyle.
Samsun Atakum’da faaliyet gösteren bir yemek firmasında 10’a yakın kadın çalışan, maaşlarını alamadıkları, SGK primleri eksik yatırıldığı ve tehdit edildikleri gerekçesiyle patronlarını mahkemeye veriyor.
Bu cümleyi okurken içiniz sızlamıyorsa, sorun bizde değil, bu sistemde.
Kadınlar çalışmış.
Sabahın köründen akşamın karanlığına kadar.
Bayram, hafta sonu, fazla mesai dinlememiş.
Karşılığı?
Üç kuruş maaşın bile çok görülmesi.
Üstelik patronları da bir kadın!
Üstelik işin adı da “diyet” – sağlıklı yaşam, doğru beslenme falan.
Ama belli ki bu menüde vicdan yok, adalet yok, emeğin karşılığı yok.
“Buradan kötü ayrılanı Samsun’da ekmek yedirmem” demiş patron.
Bu söz bile başlı başına bir mahkeme konusu.
Fakat asıl mesele şu: Kadını tehdit eden kadınlar değil, mevcut düzendir.
Hak arayanın cezalandırıldığı, emeğin değil sadakatin ödüllendirildiği bu düzen.
Evet, kadın girişimciler desteklenmeli.
Ancak, önce işçi kadınlar ezilmemeli.
Ekmek dağıtan biri, başkalarının ekmeğiyle oynamamalı.
Diyet menüsünde sadece kalori değil, biraz da insaf olmalı.
Bu dava sadece maaş davası değil.
Bu dava, Samsun’daki kadınların değil, Türkiye’deki tüm işçilerin meselesi aslında.
Kadınlar şimdi mahkemede haklarını arıyor.
Patron hanım ise kamuoyunun vicdanında çoktan mahkûm oldu.
Çünkü hak yemeye karşı açılan davalar, en sağlıklı diyetle başlar: Vicdan diyeti.
Sevgi ve adaletle…
